Κρύον νερόν θα γίνουμαι, θα μπαίνω σα πεγάδια να ρχουνταν κοβαλούνε ‘με κορτσόπα και νυφάδια. Αρμέντζα Παναϊα,λέγω την αληθείαν ελέπνε ‘σε το μάτοπά μ’ και καίγεται η καρδία μ’. Αρνί μ’ τα τσαρουχόσχοινα σ’ και ντο κοτσοπατείς; Εσύ ακόμα μικρόν είσαι ντο πολεμάς ν’ αντρίζ-ιν; Αέτς πως εμ’ ναι γιαβ’,τσεχέλκον παλαλόν-ιν, έλα έμπα σ’ εγκαλιόπον μου πλατύν άμον αλών-ιν. Άσπρα ειν’ τα τσαρ(ου)χόσχοινα σ’ και μαύρα ειν’ τ’ ορτάρια σ’, σε κάθα έναν παλικάρ ντο παραδείς τα κάλλια σ’.

Ακούστε εδώ

Η κόρ’ επήεν ’ς σο παρχάρ’ έϊ πουλί μ, πουλί μ’ (δις)
να ’ίνεται ρομάνα, έλα έλα λέγω σε. (δις)
Και για τ’ ατέν θα ’ίνουμαι, έϊ πουλί μ, πουλί μ’ (δις)
και κυνηγός ’ς σ’ ορμάνα, έλα έλα λέγω σε. (δις)
Η κόρ’ εξέβεν ’ς σο παρχάρ’ έϊ πουλί μ’ πουλί μ’ (δις)
κι εγέντονε ρομάνα έλα έλα λέγω σε (δις)
Άλλο ’κι πάω ’ς σον παρχάρ’, έϊ πουλί μ, πουλί μ’ (δις)
άλλο ’κι παρχαρεύω, έλα έλα λέγω σε. (δις)
Άλλο ’κι λέγω και γελώ, έϊ πουλί μ, πουλί μ’ (δις)
άλλο ’κι μασχαρεύω, έλα έλα λέγω σε (δις)

Ακούστε το τραγούδι

Αϊτέντς επαραπέτανεν ψηλά σα επουράνα
Ούι αμάν αμάν.
Είχεν τσαγγία κόκκινα και το τσαρκούλ’ν ατ’ μαύρον
Ούι αμάν αμάν.
Εκράτ’νε και ‘ς σα κάρτζα του παλικαρί βραχιόνας
Ούι αμάν αμάν.
Αϊτέ μ’ για δωσ’ μ’ ας σό κρατείς για πέει με όθεν κείται
Ούι αμάν αμάν.
Ας σό κρατώ ’κι δίγω σε αρ’ όθεν κείται λέγω
Ούι αμάν αμάν.
Ακεί σο πέραν το ραχίν σ’ αλάτα επέκει μέρος
Ούι αμάν αμάν.
Τραντέλλεναν εσκότωσαν και κείται ματωμένος
Ούι αμάν αμάν.
Μαύρα πουλία τρώγ’ν ατόν και άσπρα τριγυλίσκουν
Ούι αμάν αμάν.
’Σ σην θάλασσαν κολυμπετής σ’ ομάλα πεχλιβάνος
Ούι αμάν αμάν.
‘Σ σον πόλεμον Τραντέλλενας του Πόντου παλικάρι
Ούι αμάν αμάν.

Ακούστε το τραγούδι

Εκάεν και το Τσάμπασιν κι επέμ’ναν τα τουβάρα
γιαρ γιαρ αμάν
και ν’ έρουξαν ’ς σο γουρτάρεμαν τ’ Ορτούς τα παλικάρα
οϊ οϊ αμάν
Τρανόν γιαγκούν σο Τσάμπασιν σπίτα ’κι θ’ απόμεν’νε
γιαρ γιαρ αμάν
τρανοί μικροί φτωχοί ζεγκίν’ όλ’ κάθουνταν και κλαίγ’νε
οϊ οϊ αμάν
Και ν’ εκάεν κι εμανίεν τ’ Ορτούς το παρχάρ’
και ν’ εκεί τιδέν ’κι επέμ’νεν μανάχον σαχτάρ’
Εκάεν και το Τσάμπασιν γιαβρού μ’ τιδέν ’’κι επέμ’νεν
γιαρ γιαρ αμάν
Ραχά και λειβαδότοπα άλλο χορτάρ’ ’κι φέρνε
όϊ όϊ αμάν
Κλαίν’ τα πουλόπα τη θεού κλαίν’ τα πεγαδομάτα
γιαρ γιαρ αμάν
κλαίει το Τσαμλούκ’ το Καρακιόλ’
κλαίν’ τ’ έμορφα τ’ αλάτα οϊ οϊ αμάν

Ακούστε το τραγούδι

Ραχιόπουλο θα ίνουμαι ’ς σα ράχα θα γυρίζω
’ς σα κλάδοπα θα κάθουμαι και θα χελιδονίζω.
Ράχα μη πρασινίζεται
ποτάμα μη βοάτε θα έρται το μικρόν τ’ αρνί μ’
κι αρ’ απ’ εσάς φοάται.
Η δείσ’ εφέκεν τα ραχά κι εκάτσε ’ς σα καμμένα
τρυγόνα μ’ άφ’ς τα κυρουκά σ’ κι αρ’ έλα με τ’ εμένα.
Χρυσάγγελος θα ’ίνουμαι χρυσά φτερά θα φέρω
και ’ς σο ζεστόν τ’ εγκάλιοπο σ’ πουλόπο μ’ θα κονεύω.

Ακούστε το τραγούδι

Ακεί πέραν σ’ ορμανόπον η Τρυγόνα η Τρυγόνα
έστεκεν κι εποίνεν ξύλα η Τρυγόνα η κορώνα
τα ξύλα τ’ς έσαν οξέας η Τρυγόνα η Τρυγόνα
άντρας ατ’ς έτον μυξέας η Τρυγόνα η κορώνα
Πορπατεί και πάει τίκια η Τρυγόνα η Τρυγόνα
τ’ ορταρόπα τ’ς είν’ τιφτίκια η Τρυγόνα η κορώνα.
πορπατεί και πάει ομάλα η Τρυγόνα η Τρυγόνα
τ’ ορταρόπα τ’ς αρνομάλα η Τρυγόνα η κορώνα
Η τρυγόνα με τ’ ορτάρα η Τρυγόνα η Τρυγόνα
πάει ’ς σ’ ορμάν’ σερεύ’ χορτάρα η Τρυγόνα η κορώνα
τα χέρ’ ατ’ς άμον τσατσία η Τρυγόνα η Τρυγόνα
όλο στούδα και πετσία η Τρυγόνα η κορώνα

Ακούστε το τραγούδι

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν, εβγαίν’ από την Πόλην,
ουδέ ’ς σ’ αμπέλα ’κόνεψεν, ουδέ ’ς σα περιβόλα,
επήγεν και ν’ εκόνεψεν ’ς σ’ Αγιά Σοφιάς την πόρταν.
Έδειξεν τ’ έναν το φτερόν ’ς σο αίμαν βουτεμένον.
Και ’ς σ’ άλλο το φτερόν αθε, χαρτίν βαστά γραμμένον.
Ατό κανείς ’κι αναγνώθ’, κανείς ’κι ξέρ’ ντο λέγει,
μηδέ κι ο Πατριάρχης μου με όλους τους παπάδες.
Κι έναν παιδίν, καλόν παιδίν, πάει και αναγνώθει.
Σίτ’ αναγνώθει, σίτα κλαίει, σίτα κρούει την καρδίαν:
Ναϊλλοί εμάς και βάι εμάς, ’πάρθεν η Ρωμανία.
– Ναϊλλοί εμάς και βάι εμάς οι Τούρκ΄ την Πόλ΄ επαίραν
επαίραν το βασιλοσκάμ΄ κι ελλάεν Αφεντία.
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς κλαίγ’νε τα μαναστήρα
κι Αι-Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει και δερνοκοπάται.
Μη κλαις, μη κλαις, Αγιάννε μου και μη δερνοκοπάσαι
η Ρωμανία ΄πέρασεν η Ρωμανία ΄πάρθεν
Η Ρωμανία αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο.

Ακούστε το τραγούδι

Πατρίδα μ’ τ’ ορμανόπα σου τ’ έμορφα τα ραχία σ’
’κ’επόρεσα να ελέπ’ ατα και τρώει ‘με αροθυμία σ’.
Τα έμορφα τα μέρα ’μουν και τα νερά σ’ τα κρύα,
να κλίσκουμαι και πίνω εγώ να χαίρεται η καρδία μ’.
’Σ σα παρχάρα και σ’ όρμανα σ’ κελαηδούν τα πουλόπα
Αραεύ’νε την κεμεντζέν να λέγ’νε τραγωδόπα.

Ακούστε το τραγούδι

Σεράντα μήλα κόκκινα πούλι μ’
σ’ ένα μαντήλ δεμένα (δις)
σεράντα σεβτάς κι’ αν εφτάς ρίζαμ
κ’ ευρίκ’ς κι άμον εμένα (δις)
τ’ ομάτες ασάν ουρανόν πουλι μ’
αστρέν πα κατηβάζνε (δις)
πόσα καρδόπα ν’ έκαψες ρίζαμ
και ποσα αναστενάζνε (δις)
Σεράντα μήλα κόκκινα πούλι μ’
σή σειράν τιζεμένα (δις)
επάρ’ αρνόπομ την στρατάν ρίζαμ
ντο θα φερ’ τσε σ’ εμένα (δις)
Για έλα έλα πούλι μ’ με τεμέν έλα γιάβρι μ’
το νόστιμον το τέρεμας πούλι μ’ θα σύρ’ και παίρ’ τ’ αχούλι μ’. (δις)
Πουλόπα ταξιδιάρικα έναν μένεμαν φέρτε
τα κήρουκα μ’ κι ο αδερφό μ’ αν ζούνε σε μεν πέτε
το αίμαν νέρον κι ίνεται κι οι ρώμιοι κι τουρκεύνε

το αίμαν νέρον κι ίνεται κι οι ρώμιοι κι τουρκεύνε

κι ο αδερφόν τον αδερφόν πάντα θα αραεύνε

Ακούστε το τραγούδι

Όταν γερά η μάνα και άλλο κε μπορεί (2)
α τότε θελ βοήθειαν α τότε θελ ζωήν …
α τότε θελ ζωήν
κι όταν θα έρτε η ώρα και άλλο κι θα ζει
αμάν και φτας το χρέωσις θα καίετε η ψυς
η μάνα εν κρύον νερόν και σο ποτήρ και μπεν
η μάνα να μη είνετε η μάνα να μη εν
η μάνα να μη εν
η μάνα εν βράχος η μάνα εν ρασίν (2)
σο δύσκολον την ώρας μανίτσα, μανίτσα, μανίτσαμ
θα τσαείς
η μάνα εν το στήριγμαν τη χαράς το κλαδίν
τατινές η εγάπη κε βρίετε ση γην
η μάνα εν κρύον νερόν…
θα δέαβένε τα χρόνια θα έρουμε και μεις (2)
ατά είναι με τη σειράν κι θα γλυτών κανείς…
κι θα γλυτών κανείς
κατ ολ πρεπ να εξέρουμε σ ‘αούτο τη ζώην
Χωρίς τη μάνας την ευχήν κανείς κε λεπ χαΐρ

Ακούστε το τραγούδι

Κι η καρδ(ι)ά μ’ φαρμακούται
Κρούνε σο νου μ’ τα μέρ(ε)α μουν
Και η γούλα μ’ γομούται.
Έκειτι τόπα έμορφα
Τη πατρίδας χωρία
Ρασόπα που επέμνετε
Με τα νερά τα κρύα.
Θυμούμαι τα κρύα νερά σ’
Τα πράσινα χορτάρ(ι)α σ’
Τ’ άσπρα τα σ(ι)όνια σ’ , την βρεσί σ’
Τ’ έμορφα τα παρχάρ(ι)α σ’ .

Ακούστε το τραγούδι